Կանանց համար վերարտադրողական օժանդակ տեխնոլոգիաներից օգտվելու տարիքային շեմ կսահմանվի 53-ը
ՀՀ ազգային ժողովն առաջին ընթերցմամբ քննարկեց կառավարության ներկայացրած օրենքի նախագիծը, որն ուղղված է կարգավորելու վերարտադրողական առողջության շրջանակում օգտագործվող տեխնոլոգիաների կիրառումը:
«Մարդու վերարտադրողական առողջության եւ վերարտադրողական իրավունքների մասին» օրենքում փոփոխություններ եւ լրացումներ կատարելու մասին օրենքի նախագիծն ԱԺ նիստում ներկայացրեց ՀՀ առողջապահության նախարարի պաշտոնակատար Անահիտ Ավանեսյանը:
Ավանեսյանը օրինագիծը որակեց որպես ժողովրդագրական իրավիճակի բարելավման համար մեծ նշանակություն ունեցող: «Նախագիծն ուղղված է կարգավորելու վերարտադրողական առողջության շրջանակում օգտագործվող տեխնոլոգիաների կիրառումը, դրանք միասնական իրավական դաշտ բերելուն, պրոցեսների վերահսկելիությունը մեծացնելու և դրա արդյունքում բժշկական օգնության և ծառայության ավելի բարձր որակ ապահովելուն»,-ասաց նա:
Նախարարի պաշտոնակատարի խոսքով՝ վերարտադրողական նոր տեխնոլոգիաների կիրառման գործող կարգավորումը ենթադրում է միասնական ամբողջական ծառայություն, ինչը բարդություն է ստեղծում մարզային ԲԿ-ների համար՝ իրենց մոտ մի շարք գործընթացներ տեղական մակարդակում իրականացնելիս: «Եթե մենք դա դիտարկում ենք որպես ամենապարզ գործընթացից մինչև ԷԿՈ-ի պրոցեսը՝ մեկ միասնական փաթեթով, ապա լիցենզավորման և մասնագետների առկայության և մի շարք այլ պայմանների առումով խոչընդոտ էր հանդիսանում: Մարզային կառույցները հնարավորություն չէին ունենում դրա որևէ հատվածն ինքնուրույն իրականացնել, և քաղաքացիները ստիպված պետք է ժամանակ առ ժամանակ գային Երևան՝ այս ծառայություններից օգտվելու համար»,- ասաց նախարարի պաշտոնակատարը:
Ներկայացված նախագծով հստակ սահմանազատումներ են տրվել, թե ամբողջական այս պրոցեսի որ հատվածն ինչպիսի լիցենզավորման պահանջներ է ուզելու: «Մենք նաև սահմանափակումներ ենք ներմուծել, թե մեկ անձը քանի անգամ կարող է դոնոր հանդիսանալ: Սահմանել ենք տարիքային հստակ շեմեր, թե մինչև որ տարիքը կինը կարող է օգտվել վերարտադրողական օժանդակ տեխնոլոգիաներից, սահմանվել է 53 տարեկանը»,-ասաց Ավանեսյանը:
Նախարարի պաշտոնակատարը նշեց, որ բացի դրանից, կար դոնորների չկարգավորված ինստիտուտի հարց, որը ևս օրինագծով փորձ է արվել կարգավորել: Այս փոփոխության արդյունքում պետք է ստեղծվի տվյալների մեկ միասնական շտեմարան՝ տեղեկատվական հարթակ, որտեղ բոլոր կազմակերպությունները կմուտքագրեն, թե ով է եղել դոնոր, քանի անգամ, արդյունքում բժշկական ամբողջական տվյալները կհամակարգվեն: