Զեկույցում նշվում է Աֆղանստանի, Հայիթիի, ԿԺԴՀ-ի, Կոլումբիայի, Մյամնայի, Նիգերիայի, Սիրիայի ու Աֆրիկայի, Մերձավոր Արևելքի ու Կենտրոնական Ամերիկայի մի շարք այլ երկրների մասին:

«Սովը վերացնելու ճանապարհին չպետք է լինեն հակամարտություններ, բլոկպոստեր և բյուրոկրատական խոչընդոտներ։ Հումանիտար հասանելիությունը բոլորովին վերացական հասկացություն չէ. անհրաժեշտ է, որ իշխանությունները ժամանակին նախապատրաստեն փաստաթղթեր, որոնք թույլ կտան առանց ուշացումների պարենամթերք հասցնել, որ բեռնատարները կարողանան անցնեն անցակետերով ու հասնեն նպատակակետ, որ հումանիտար օգնություն ցույց տվող մարդիկ դադարեն թիրախ լինել ու կարողանան հանգիստ շարունակել կյանքը փրկելու ու ապրուստի միջոցների աղբյուրների վերականգնման աշխատանքը», — ընդգծել է ՄԱԿ-ի ԱԽ-ի գործադիր տնօրեն Դևիդ Բիզլին:

Ավելի քան 41 մլն մարդ անհետաձգելի օգնության կարիք ունի, այլապես նրանց սով է սպառնում։ Պարենային անվտանգության հետ կապված խնդիրների սրման պատճառների թվում հեղինակները նշում են զինված հակամարտությունները (Աֆղանստանում, Մոզամբիկում, Սուդանում, Եթովպիայում, Կենտրոնական Աֆրիկյան Հանրապետությունում և այլ երկրներում), COVID-19 համաճարակի ու սննդամթերքի գների աճի հետևանքով առաջացած սոցիալ-տնտեսական դժվարությունները (Հայիթիում, Լիբանանում, Մյանմայում, Նիգերիայում, Սիրիայում և այլն):