Այս ընթացքում այնքան քարտեզի թեման չի շահարկվում, որքան այն, թե ՀՀ-ն իր տարածքն է զիջում․ Հայաստանը զիջելու ոչինչ չունի․ Քոչարյան
Քարտեզների ընտրությունն ամենաբարդ խնդիրն է, որին պետք է հասնել բանակցությունների ընթացքում, քանի որ կան բազմաթիվ քարտեզներ և դրանք էլ անընդհատ փոփոխման կարիք են զգում։ Այս մասին այսօր ԱԺ ճեպազրույցների ժամանակ անդրադառնալով Տավուշում սահմանազատման և սահմանագծման գործընթացներին՝ ասաց «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցության պատգամավոր Անդրանիկ Քոչարյանը։
«Քանի որ կարող է գետի հուն փոխվի, սարի հետ կապված փոփոխություններ լինեն, հանքարդյունաբերությունը փոխում է բնական ներկայացվածությունը նաև թղթի վրա, այսինքն՝ քարտեզը միշտ փոփոխվում է։ Հիմա պետական սահման գծելու ծրագիր է իրականացվում՝ հատվածական։
Այս ընթացքում այնքան քարտեզի թեման չի շահարկվում, որքան այն, թե Հայաստանն իր տարածքն է զիջում։ Հայաստանը զիջելու ոչինչ չունի։ Հայաստանի գործող իշխանությունները շարժվում են պարզ սկզբունքով՝ այն, ինչը մերն է՝ մերն է, բայց դա պետք է արձանագրել երկկողմանի համաձայնագրի շրջանակներում։ Դա պետք է ընդունի նաև հակառակ կողմը։ Վերջին հաշվով, եթե կանգնում ենք Ալմա Աթայի հռչակագրի տրամաբանությամբ՝ այդ հռչակագիրն էլ պետք է ունենա իր քարտեզը։ Սովետական տարիներին ամենահավաստի քարտեզը , որպես կանոն, ունեին Զինված ուժերը, այսինքն՝ Գլխավոր շտաբի քարտեզները և ոնց որ թե Ադրբեջանը մի պահ համաձայն էր 1976-ի քարտեզնեը վերցնել որպես հիմք։ Բայց կան նաև պատմության ընթացքում սովետական տարիների շատ ավելի մեզ համար շահեկան քարտեզներ, ասենք՝ 1926-ի քարտեզը, որովհետև իրավական առումով այդ քարտեզների բովանդակությունը փոխվել է որոշումների արդյունքում։ Եվ, վերջիվերջո, հիմա ունենք այն պատկերը, որը դարձավ պատերազմի առարկա , հիմա եթե գնում ենք խաղաղության, խաղաղությանը միայն մի կողմը չպետք է ձգտի, հակառակ կողմն էլ պետք է ձգտի»։
Քոչարյանը շեշտեց՝ հիմա շատ է շահարկվում, թե այս լուծումներին մենք գնում ենք միակողմանի.«Բացարձակ, միակողմանի չի կարող լինել։ Մենք դեռ անցնելիք ճանապարհ ունենք՝ պարզելու, թե որն է մերը, որը՝ իրենցը»։