«Խոսելով անվտանգության մասին՝ պետք է հասկանանք, օրինակ՝ ինչպես ենք պատկերացնում պետական գերակշիռ ներկայացվածությամբ ընկերություններ ունենալը, որոնք կզբաղվեն ռազմական արդյունաբերությամբ, ինչպես, օրինակ՝ Սինգապուրում է, թե մասնավոր ընկերությունները պետք է այդ ամբողջ բեռը վերցնեն իրենց ուսերին, ինչպես, օրինակ՝ Ճապոնիայում կամ Մալազիայում է: Նոր տեսակի զինատեսակների, զինամթերքի ձեռքբերման պարագայում ի՞նչ դերակատարում պետք է ունենան փորձագիտական, գիտական խմբերը և ինչպես պետք է համագործակցեն պետության հետ: Ինչ եզրակացություններ պետք է տան, երբ ավիացիոն նոր, հրետանային զինատեսակներ է պետությունը ձեռք բերում՝ այն համադրելով աշխարհի տենդենցների հետ»,- ասաց Հայրապետյանը՝ նշելով, որ դրանք հարցեր են, որոնց շուրջ կարևոր է լսել ներկաների կարծիքը և դիրքորոշումը: